Με πολύ θλίψη, αλλά συνάμα περισσότερο θυμό και οργή, γράφονται αυτά τα λόγια. Για το άδικο του κόσμου, γιατί όλες οι παροιμίες που οι απλοί άνθρωποι έβγαλαν είναι σωστές και άκρως πραγματικές.
Εδώ και μήνες τώρα, όλοι στρέψαμε την προσοχή μας στον κορονοϊό, και καλά κάνουμε, άλλοι αδιαφορώντας, άλλοι τρομοκρατημένοι και για να μην το κουράζουμε το θέμα, ο καθένας το αντιμετωπίζει με τον τρόπο του, συνειδητά ή ασυνείδητα. Δεν είναι της παρούσης να πούμε αν ήρθε από νυχτερίδες, από εργαστήριο, ή αν τον γέννησε η φαντασία κάποιων.
Οι περισσότεροι, θεωρώ ότι ξέρουμε την αλήθεια. Η όλη κατάσταση παγκοσμίως, είναι η αρχή για πολλά δεινά που ήδη ήρθαν και θα έρθουν και περισσότερα σε όλους μας. Μα περισσότερο στη μεσαία και μικρομεσαία τάξη ανθρώπων. Όλοι εμείς που πασχίζουμε για την καθημερινότητα, για την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, όλοι εμείς που δεν πάμε διακοπές, όλοι εμείς που ζούμε σε ένα αβέβαιο αύριο που άλλοι έφτιαξαν για εμάς. Καθόμαστε απλά παθητικά, πίσω από ένα πληκτρολόγιο και δεχόμαστε καταιγισμό πληροφοριών για πείνα, δίψα, μειώσεις μισθών, ανεργία και άλλα πολλά.
Όπως όλα τα νομίσματα όμως έχουν δύο όψεις, έτσι κι αυτή τη φορά. Γιατί ο κορονοϊός και ο κάθε ιός και …θυγατέρα δεν αγγίζει τους έχοντες και κατέχοντες; Γιατί ο πλούτος αυτής της χώρας, ανακυκλώνεται και πάντα στα ίδια χέρια πέφτει;
Γιατί θα πρέπει κάποιος για να βρει εργασία να είναι γόνος επώνυμης οικογενείας, οι υπόλοιποι είμαστε ανώνυμοι, ανύπαρκτοι, άσχετα αν τα προσόντα του για εργασία είναι κατά πολύ λιγότερα από κάποιου άλλου ανθρώπου που έχει πολλά να δώσει αλλά κάθεται βουβά και περιμένει;
Γιατί κάποιοι άνθρωποι πεινάνε κυριολεκτικά και άλλοι τρώνε με χρυσά κουτάλια;
Γιατί ζούμε στο 2020 και ακόμα κυριαρχεί το ρουσφέτι; Πού επιτέλους πρέπει κάποιος να στρέψει το βλέμμα του για να ακούσει μόνο ΑΛΗΘΕΙΕΣ και όχι τις υποτιθέμενες αλήθειες;
Οι παλιοί έλεγαν, “Όπου φτωχός κι η μοίρα του”. Σίγουρα κάτι παραπάνω ήξεραν από εμάς.
Y.Σ. Συγχωρήστε μου τον λαϊκισμό, αλλά αγανάκτησα!!!
Υ.Σ.1: Καθόλου δεν με ενδιαφέρει για τυχόν επικριτικά σχόλια.
Ελένη Δ. Μπουχαλάκη
φωτογραφία:omaralnahi (pixabay)
